Filmografie Christopher Walken

Christopher Walken, geboren als Ronald Walken (Queens (New York City), 31 maart 1943) is een Amerikaans acteur en tapdanser, die een Academy Award won voor Beste Acteur in een Bijrol in The Deer Hunter en opnieuw in deze categorie werd genomineerd voor zijn bijrol in Catch Me If You Can. In zijn 53-jarige acteurscarrière heeft hij in meer dan 100 toneelstukken gestaan en in meer dan 100 films en televisieprogramma's opgetreden. Bij het grote publiek staat hij bekend om zijn gebeitelde en geïmiteerde imago van gesoigneerde en meedogenloze gangster, maar Walken heeft ook in experimentele films en komedies gespeeld, en als tapdanser uitgeblonken in de door VH1 tot "Beste Videoclip Aller Tijden" uitgeroepen Weapon of Choice videofilm. 
 
Christopher Walken werd geboren in de Astoriabuurt van de New Yorkse stadswijk Queens. Hij was de tweede zoon van Paul Walken, een Duitse immigrant die een goedlopende bakkerij had en de Schotse immigrante Rosalie, die zelf toneelambities koesterde. Beide ouders waren als enigen van hun Europese families naar Amerika geëmigreerd. De fotogenieke baby werd oorspronkelijk Ronald genoemd, naar de Amerikaanse filmster Ronald Colman. Ronnie werd met zijn oudere en jongere broer naar de Professional Children's School in Manhattan gestuurd, waar ze alle drie toneel- en tapdansles kregen. De drie broers waren tijdens hun jeugd al actief als televisieacteur. 
 
Walken is in 1969 getrouwd met de casting director van The Sopranos, Georgianne Thon. Hij leerde haar kennen toen hij als 22-jarige West Side Story acteur op tournee was. Het bewust kinderloze echtpaar bewoont een appartement in Manhattan en heeft een huis in Wilton, Connecticut. In zijn karige vrije tijd bestudeert Walken het gedrag van katten, bereidt Japanse gerechten en schildert. 
 
In scherp contrast met zijn filmimago van ijzige, dreigende gangster is Walken privé een geanimeerde raconteur. Zijn rijzige gestalte en bleke, aristocratisch aandoende gelaat, maar vooral zijn lugubere strakke blik (een oog is blauw, het andere lichtbruin) leverden hem de bijnamen The Duke of Spook en Angel of Death op. Mede-acteur - in At Close Range - Sean Penn merkte ooit op dat Walken beslist poëzie door zijn aderen had vloeien, maar dat het lastig was om vast te stellen of die engelachtig of duivels was. De hieruit voortvloeiende dramatische spanning maakt Walken geknipt voor rollen in het griezelfilmgenre, onder andere in The Dead Zone, Sleepy Hollow, The Prophecy en The Addiction. 
 
Zijn rollen in grote publiekstrekkers zoals A View to a Kill en Batman Returns stelden Walken in staat om te experimenteren met meer uitdagende rollen in onafhankelijke of art house films, zoals At Close Range, King of New York en The Comfort of Strangers. Een opmerkelijke strategie die garant staat voor spontane dialogen en alerte reacties ontwikkelde Walken door consequent slechts zijn eigen tekst in het scenario te lezen. 
 
Ondanks zijn financiële succes en zijn uitgebreide schare fanatieke bewonderaars is Walken niet te beroerd geweest om te verschijnen in het humoristische Amerikaanse televisieprogramma Saturday Night Live met zelfparodie. Hij moet ook smakelijk lachen om imitators als Kevin Spacey en Jay Mohr, die treffend zijn kaatsende New Yorkse accent met komma's als uitroeptekens kunnen nadoen. Walken reageerde zelfs geamuseerd toen een website genaamd www.Walken2008.com beweerde dat de a-politieke acteur zich kandidaat had gesteld voor het Amerikaanse presidentschap, compleet met gefingeerde politieke uitspraken. 
 
De enige Hollywoodroddel die de gedisciplineerd levende Walken jarenlang heeft achtervolgd is de insinuering dat de beeldschone actrice Natalie Wood zelfmoord zou hebben gepleegd vanwege onbeantwoorde liefde voor Walken, haar tegenspeler in Brainstorm in 1983. Uit respect jegens de nabestaanden zweeg Walken zelf jaren over de tragische verdrinkingsdood, en meldde uiteindelijk dat Wood (die niet kon zwemmen) waarschijnlijk was uitgegleden bij het verplaatsen van een sloep, en met haar regenjas aan te water was geraakt. Walken zat op het zeiljacht te praten met de echtgenoot van het slachtoffer, Robert Wagner, die voor de tweede keer met Wood was getrouwd. Het verhaal van Walken wordt in november 2011 officieel in twijfel getrokken naar aanleiding van herinneringen van de kapitein van het schip. Het onderzoek wordt heropend. 
 
Acteurs die, zacht uitgedrukt, geïnspireerd zijn geweest door Walkens buitenaardse uitstraling en genuanceerde "poker face" mimiek zijn Johnny Depp (die Walken hoog op zijn verlanglijstje zette en wist te strikken voor Sleepy Hollow en Nick of Time), David Bowie (die hem als eregast op zijn 50-jarige verjaarsfeest uitnodigde) en Val Kilmer (die Walkens oorspronkelijke idee voor Wonderland overnam omdat het te lang op de plank had gelegen, en Walken zich te oud voelde voor de hoofdrol).