Toch heeft The Grandmaster wondermooie kwaliteiten, voor wie goed kijkt en zijn tijd neemt. Vergeet de weggemoffelde vechtscènes, die op antiritmische manier worden gefilmd.
Het kan in het begin vreemd aanvoelen en zelfs op de zenuwen werken. Maar het is niet de bedoeling van Wong Kar Wai om het portret te schetsen van Wing Chun grootmeester Ip Man, die de leermeester was van Bruce Lee. Neen, wie de schoppen en slagen in het rond wil zien vliegen, kan zich beter de twee eerste Ip Man-films aanschaffen (die overigens uitstekend zijn). Wong Kar Wai zoomt in op de details, op de ziel van Ip Man, zijn emoties, zijn liefdesperikelen.
En het werkt… We gaan weg van de gevechten en stappen een wereld vol ‘zen’ binnen, we bewonderen de decors, de sneeuw, de waterdruppels, … en komen terecht in een intimistische wereld, waarin de hartstocht alles overheerst.
