De Gelukkige Huisvrouw - Bespreking Cinema

Het zal niet als een verrassing klinken als ik u zeg dat 'De Gelukkige Huisvrouw' een ironische titel is. Subtiliteit is immers niet meteen de grootste troef van deze verfilming van Heleen van Royens (grotendeels) autobiografische roman. Alles wordt frontaal in beeld gebracht: het vrolijke seksleven waaraan het yuppiekoppel uit de film zich aanvankelijk overgeeft, de zware bevalling die uiteindelijk in Junior resulteert, de diepe depressie waarin moeder wegzinkt en het genezingsproces dat een onverteerd trauma bloot legt. Het voordeel van die aanpak is dat de kijker niet hoeft mee te denken, het nadeel dat elke emotie die ook maar een beetje vals klinkt meteen oplicht als een fosforbom. Vooral de handige manier waarop het hoofdpersonage haar zielenpijn verwerkt, blijft dwars in de strot steken. Even goed huilen en klaar, ik weet niet of veel depressieve patiënten daar een boodschap aan hebben. Het grote verschil met 'Komt een vrouw bij de dokter', dat andere Hollandse huildrama met Carice van Houten, is dat 'De Gelukkige Huisvrouw' wel een paar keer echt bij de keel grijpt. Niet genoeg om van een geslaagde onderneming te spreken, maar soms moet je met weinig tevreden zijn. (RN)