Mister Babadook
Eerder dit jaar op het programma van het BIFFF 2015, deze sympathieke horrorfilm bevat heel wat argumenten die in zijn voordeel werken.
Ten eerste zijn bleke esthetiek, die tijdens de hele film zorgt voor een eerder zwaarwichtige sfeer, bedreigend, nachtmerrieachtig en vernietigend. De familiale context wordt hier gereduceerd tot twee getraumatiseerde eenheden (een moeder en haar zoon), dat als gevolg van het overlijden van de vaderfiguur. En dit werkt uitstekend, net zoals de vele referenties naar het archetype van angst, vermengd met expressionisme.
In een tijd waar horror praktisch enkel en alleen berust op steeds herhaalde formules (Sinister, de verschillende luiken van Insidious, Poltergeist – anno 2015 of de volgende Paranormal Activity – The Ghost Dimension… zijn eigenlijk allemaal gelijkaardig), tracht een film als Mister Babasook eens wat anders en daar is hij in geslaagd. We voelen hier duidelijk het ongemak van de moeder (het standpunt van een vrouw, de regisseuse Jennifer Kent) bij het alleenstaand opvoeden van een jong kind, vooral na het recente heengaan van haar echtgenoot. Een traumatiserende gebeurtenis.
Een aanrader !
Beoordeling : 7,5/10 Extra’s : Originele kortfilm, interview, verwijderde scènes…
American Sniper
De cinematografische beheersing van Clint Eastwood kan soms falen, en kent bij momenten minder universele onderwerpen. Persoonlijk heeft Jersey Boys me niet zoveel plezier kunnen bezorgen, niet meer dan J. Edgar, of Hereafter, … maar goed, die kleine steentjes doen nog geen carrière zinken.
Temidden van al die genres verkiest Clint oorlogsfilms, al heeft hij nog niet veel gewerkt in dit genre. En nochtans, Heartbreak Ridge, het dyptiek Flags of Our Fathers/ Letters from Iwo Jima en American Sniper… allen slagen ze in hun doel.
American Sniper, vol oer-Amerikanisme, onmantelt op een subtiele en efficiënte manier de mythe van de held, en het verlies van zichzelf in tijden van conflict zoals de oorlog in Irak, doorheen het waargebeurde verhaal van Chris Kyle (Bradley Cooper). Deze release zal de critici misschien niet kunnen bekoren maar heeft toch enige meerwaarde dankzij de bonussen.
Beoordeling : 8,5/10 Extra’s : Making of, Featurette
Jimi, All Is By My Side / The Wrecking Crew !
Twee muziekfilms, maar twee volledig verschillende manieren van aanpakken ! Langs de ene kant hebben we de biopic over Jimi Hendrix, geregisseerd door John Ridley en langs de andere kant een documentaire/ eerbetoon aan de mythische studiogroep : The Wrecking Crew.
We zullen maar onmiddellijk to the point komen. Het vele « knip- en snijwerk » en de makkelijke psychedelische trips van Jimi, All Is By My Side vermoeien, en zorgen ervoor dat deze hommage nog meer slaapverwekkend wordt. In The Wrecking Crew ! daarentegen, ook al worden er in dit emotionele werk (een eerbetoon van een zoon aan zijn vader, en aan een bende ongelofelijke muzikanten) hier en daar betwijfelende esthetische omwegen genomen, passioneert het resultaat, verwant aan Standing in the Shadows of Motown, van begin tot einde, en we komen er enkele grote namen in tegen als Brian Wilson, Cher, Phil Spector, Herp Albert, Frank Sinatra...
Jimi, All Is By My Side
Beoordeling : 6/10
The Wrecking Crew !
Beoordeling : 8/10
Taken 3
Wham, Bam, Boum, … waarom zou Bryan Mills (Liam Neeson) moeten stoppen met het royaal verdelen van allerhande soorten projectielen en dergelijke ? Luc Besson en Olivier Megaton zullen u het volgende antwoorden : enkel en alleen in het geval van een te krappe portemonnee, of wanneer ze een verveling bij het publiek zouden voelen… wat wel eens zou kunnen leiden tot lege portemonnees !
Maar dat is een andere kwestie, we blijven bij het onderwerp ! Na een korte passage in de bioscopen komt Mills ons wakker houden in onze woonkamers. We laten hem natuurlijk binnen, gezien Taken 3 op zeer correcte manier de trilogie afsluit. Pas op, we hebben gezegd ‘correct’, verwacht hier dus niet de film van het jaar !
Beoordeling : 5/10 Extras’s : Originele kortfilm, interview, verwijderde scènes, …
Jupiter Ascending
We zeggen het u maar direct, opgepast voor de slappe lach, maar we zullen deze Wachowski film toch niet met de grond gelijk maken. Als u dat dus verwachtte slaat u dit stuk beter over. Natuurlijk, bepaalde scènes van Jupiter Ascending verdienen niet beter. Maar ondanks alles houdt de hier weergegeven werld toch stand, van het ontwerp van de majestueuze paleizen, tot de ruimteschepen en andere… het universum van onze ruimtevrienden fascineert desalniettemin en is origineel. Dat alles wordt dan nog eens versterkt met verbluffende special effects. We kunnen u niet zeggen waarom dit ons precies verleid heeft, maar Jupiter Ascending is daar toch maar mooi in geslaagd.
Opgepast met de moordende reviews en beoordelingen en probeer dit avontuur met een objectieve blik te bekijken, een interstellaire wereld, dicht bij Dune van Frank Herbert, maar ook The Matrix. We garanderen u niet dat u er van zult genieten, maar dit visueel delirium is absoluut de moeite waard !
Beoordeling : 6,5/10 Extra’s : Featurettes
Kort, maar daarom niet slecht !
Integendeel zelfs :
Een veeleisende film, de Pasolini van Abel Ferrara, kalm vertolkt door Willem Dafoe. Hij verdeelt de fans van het Italiaanse genie. De film vertelt ons de laatste twee uren van Pasolini’s leven, een soort van kruisiging in slow motion… het geheel geeft een bevreemdende en onrustwekkende sfeer weer.
Wat een contrast met Les Souvenirs van Jean-Paul Rouve… veel toegankelijker en feelgood. Maar goed, we mogen het onvergelijkbare niet vergelijken!
