De historische gebeurtenissen waar Zwei Leben naar verwijst, zijn nooit eerder vertoond in de bioscoop en bieden deze film een ontegenzeggelijke aantrekkingskracht. Tijdens de oorlog organiseerden de nazi's opvang voor de kinderen die waren geboren uit affaires tussen SS'ers en Noorse vrouwen, wiens "Viking"-origines het Arische ras een boost moesten geven. Deze kinderen werden snel gescheiden van hun moeder en naar weeshuizen in Duitsland gestuurd. Georg Maas ontwikkelt op basis hiervan een "ouderwets" verhaal waarrond spionage, valse schijn, familiegeheimen en Stasi worden gesponnen. De sobere regie en het feit dat de kaarten te snel op tafel worden gelegd, laten evenwel niet toe om dit fantastische vertrekpunt optimaal uit te bouwen en maakt het vervolg behoorlijk voorspelbaar. Zwei Leben verkiest het om de existentiële en familiale perikelen van de heldin te ontwikkelen op het moment dat de maskers vallen, in plaats van het fantastische onderwerp, dat volgens ons van massief goud is gemaakt, verder te ontwikkelen. Onze belangstelling ebde dus geleidelijk aan weg naarmate de film veranderde in een klassieke spionagefilm vermengd met een psychologisch drama die zich alleen onderscheidt door een feilloze vertolking. In hetzelfde genre is "Das Leben der Anderen" waarnaar de titel met een knipoog verwijst, heel wat beter geslaagd.