Het werk van Gus van Sant blijft ook doorheen de jaren op koers, tot onze grote tevredenheid
Soms heeft het iets weg van een abstract essay (Gerry), een andere keer is het een politiek en maatschappelijk pamflet in een kostbare artistieke verpakking (Elephant, Paranoid Park), dan weer gaat het om een openlijk geëngageerde film (Milk). Toch heeft de carrière van Gus van Sant een innerlijke samenhang, zeker dankzij de fantastische beelden en de goddelijke muziek die als een rode draad doorheen zijn films lopen.
Promised Land, dat behoorlijk direct is en “basic”, is een aanklacht tegen de grote bedrijven die altijd nieuwe manieren vinden om de armen te exploiteren. De regie is eerder sober, maar toch neemt van Sant de tijd om de Amerikaanse campagne en zijn ‘kleine mensen’ te filmen met een ongeziene sensibiliteit, met betoverende melopeeën op de achtergrond.
