Joel en Ethan Coen staan al sinds het begin van hun carrière (de fantastische noir-thriller Blood Simple was dat) bekend om hun eigenzinnige vertelstijl. Die leverde al pareltjes zoals The Big Lebowski, Fargo, No Country for Old Men en A Serious Man op en die is ook onmiddellijk herkenbaar in hun nieuwe film, Hail, Caesar!.
Josh Brolin speelt een zogenaamde ‘fixer’ in de jaren ‘50, de man die ervoor zorgt dat alles op wieltjes loopt binnen een Hollywoodstudio. Dat betekent ervoor zorgen dat de producties binnen budget en op tijd klaar geraken, maar het betekent bijvoorbeeld ook dat hij een oplossing vindt voor buitenechtelijke affaires en ongewenste zwangerschappen van filmsterren. In dit geval schiet hij in actie wanneer de hoofdacteur van een groots Bijbels epos (gespeeld door George Clooney) ontvoerd wordt. De Coens zijn al hun hele leven veelvraten als het op cinema aankomt, en dat zie je ook aan Hail, Caesar!.
Joel Coen: We hebben die periode nooit meegemaakt, en dus kunnen we er moeilijk nostalgisch naar zijn. Maar de film is zeker opgezet als een geromantiseerde versie van Hollywood in de jaren ‘50. We kunnen het niet laten om met een bepaalde affectie en bewondering terug te blikken op hoe films toen gemaakt werden. Hollywood was in die tijd een prachtig ontworpen fabriek waar films van de band rolden.
Denk je dat jullie hadden kunnen functioneren binnen die fabriek?
Joel Coen: Dat is onmogelijk te zeggen. Je kan er alleen met moderne ogen naar kijken. Wat je denkt, is dan ook onvermijdelijk gekleurd. Je kan jezelf niet zomaar in een context van 60 jaar geleden plaatsen. Ik kan alleen zeggen dat we een warm gevoel krijgen als we die films zien. Het is niet de cinema die wij zelf maken maar we hebben er veel bewondering voor.
Hail, Caesar! verwijst naar bekende filmfiguren en -gebeurtenissen uit die tijd, zoals actrice Loretta Young. Weten jullie nog waar het idee voor de film vandaan kwam?
Joel Coen: We hebben eigenlijk maar één fait divers letterlijk overgenomen uit de annalen van de filmgeschiedenis, en dat is het feit dat Loretta Young haar eigen kind geadopteerd heeft. De historische figuur die alles in gang heeft gezet, was Eddie Mannix. Die man was heel anders dan het personage dat Josh Brolin speelt in onze film, maar hij was wel ook een fixer, iemand die de problemen oploste. Dat leek ons een interessant karakter om een film rond te bouwen.
Mogen we Hail, Caesar! zien als een tweeluik met Barton Fink, jullie film over Hollywood in de jaren ‘40?
Ethan Coen: Wij hebben dat verband nooit gelegd, al snap ik ook wel dat die link kan maken. Maar voor mij is het een heel oppervlakkige vergelijking. De verschillen tussen beide films zijn veel groter dan de gelijkenissen. Niet alleen speelt dit verhaal zich 10 jaar later af, de toon en het genre zijn ook compleet anders.
Meneer Clooney, dit is de vierde keer dat je met de Coens samenwerkt, na O Brother Where Art Thou?, Intolerable Cruelty en Burn After Reading. Wat blijft je aantrekken?
George Clooney: De achting die ze voor me hebben. Telkens bezorgen ze me een script met de boodschap dat ik een idioot mag spelen. Daar ben ik altijd wel voor te vinden, maar ik had nooit verwacht dat ik zo stupide zou moeten zijn in een film. (lacht) Elke keer als ze me een script sturen, sta ik versteld van wat ze nu weer verzonnen hebben voor mij. Bij Burn After Reading lieten ze weten dat ze het personage hadden bedacht met mij in gedachten, en dat was een dwaas met een sekstoestel in de kelder! (lacht) En deze keer was ik dus een imbeciel die te maken krijgen met een groep schrijvers die toevallig communisten zijn. Ik geniet enorm van hoezeer ze de draak steken met mij.
Actu
