Ergens in een anonieme cité in het Zuiden van Frankrijk worden de gemoederen verhit wanneer Nil Terzi en Lucky Molina vluchten van huis.
Nil wilt niet zwichten voor het, door haar Turkse familie, georganiseerde huwelijk, Lucky brengt zijn zigeunerbroers in verlegenheid. Beide houden van elkaar, een zuivere liefde, eerlijk, maar « verboden »… Temidden van dat alles tracht een sociaal jeugdwerkster – Géronimo – haar best te doen om dit geweldadige conflict tussen de twee families tot een goed einde te brengen, en de gemoederen te bedaren.
Tony Gatlif heeft met deze herwerking van Romeo en Julia een bankable film, verdeeld tussen flamboyante, opvliegende scènes en hier en daar ook fragmenten die grenzen aan het ridicule. Tussen liefde, haat, dancebattles met op de achtergrond een urban versie van flamenco, de kwetsbaarheid van het titelpersonage, prachtig vertolkt door Céline Sallette (Un Voyage), verliest Gatlif zichzelf op de weg tussen de persoonlijke ervaring en de « poëtische » evocatie. Zijn keuze van amateuracteurs weegt jammer genoeg ook zwaar door, het niveau wordt daardoor in onevenwicht gebracht, zonder er ooit echt in te slagen een realistische atmosfeer te creëren.
Teleurstellend dus, maar daarom nog niet te mijden.
