Gaat Vie sauvage over een ontvoering? Je kan moeilijk zeggen dat Paco, de vader in het verhaal, zijn twee zonen tegen hun wil meeneemt.
Hij herhaalt in de loop van hun escapade ook vaak genoeg dat ze altijd vrij zijn om terug te keren naar hun moeder, die hen overigens zelf eerst bij hem had weggegrist. Anderzijds kan je ook moeilijk stellen dat de man heel verantwoordelijk handelt, want de kinderen zijn op dat moment amper zes en zeven jaar oud en dus niet in staat om alles goed in te schatten.
Het is een bijzonder slappe koord waarop Vie sauvage danst maar regisseur Cédric Kahn brengt het er voortreffelijk vanaf. Dat heeft alles te maken met zijn beslissing om de hele historie te vertellen vanuit de ogen van de kinderen. Aan het begin en op het einde komt de moeder in beeld, tussenin heeft de vader het voortouw, maar altijd zien we hoe de beide zonen hun situatie ervaren. Op die manier vermijdt Kahn bovendien dat hij het avontuur te rooskleurig voorstelt, wat al evenzeer oneerlijk zou zijn. Dat alle echte betrokkenen in deze hallucinante historie de film goedkeuren, spreekt dan ook boekdelen.
