Het verhaal wordt bekeken vanuit de ogen van een jonge Allen Ginsberg die een intense vriendschapsrelatie had met Lucien Carr, de moordenaar in kwestie. Debuterend regisseur John Krokidas gebruikt die relatie én het incident vooral om Ginsbergs groeiende afkeer voor comformistisch gedrag te schetsen.
Dat maakt ‘Kill your Darlings’ uiteraard interessant. Waarom Carr de moord heeft gepleegd - en het antwoord op die vraag blijft na meer dan 65 jaar nog altijd een raadsel - krijgt daardoor terecht minder gewicht. Maar Krokidas laat toch een massa vragen onbeantwoord. Waarschijnlijk omdat hij de antwoorden zelf niet weet. Je blijft als kijker op het einde zitten met een reeks puzzelstukken die nooit een duidelijk geheel vormen. Wat je uiteindelijk doet afvragen wat Krokidas nu juist wilde vertellen over de groep rond Ginsberg, Carr, Kerouac en Burroughs.
Leidde de moord tot een ontnuchtering van de betrokkenen? Kreeg de moord in hun geest een rituele betekenis? Niets wijst in die richting. En de regie van Krokidas blijft even vaag als de inhoudelijke essentie van de film. Maar misschien zullen de echte Beat-specialisten nu net dat leuk vinden.
Tenslotte dit nog: Daniel Radcliffe brengt een degelijke vertolking van Ginsberg, maar het is Ben Foster als Burroughs die de show steelt.
