Runner Runner doet een beetje denken aan The Rum Diary van Bruce Robinson, maar dan zonder humor, zonder visie en zonder een flinke draai te geven aan de genreclichés.
Het verhaaltje volgt het stramien van de film noir in het gokmilieu waarbij de getalenteerde maar gulzige protagonist veel te veel wil, zich associeert met een charmante schurk en bijna op zijn bek gaat. Veel verder wil en kan deze zeer conventionele prent niet. Het is dan ook geen toeval dat hij slechts 90 minuten duurt.
Erger is dat would-beacteur Justin Timberlake de hoofdrol speelt. In The Social Network’moest de popster de gladde en arrogante Napster-schepper spelen en dat ging hem goed af. Maar de man is als acteur veel te beperkt om een weinig uitgewerkt en niet zo heel kleurrijk personage wat leven in te blazen. Je ziet hem niet eens moeite doen om toch iets van zijn rol te maken.
Dat is echter in het voordeel van Ben Affleck die zijn antagonist vertolkt. Affleck kaapt zelfs de hele film als tycoon van een gokimperium die met sadistisch genoegen zijn tegenstanders aan zijn kroko’s voedert. Helaas ontsnapt Justin aan de hongerige reptielen, want dat had de film nog een originele boost gegeven. Gemma Arterton, die wel kan acteren, fungeert hier enkel als schoon decorstukje, want ze kreeg totaal niets om mee te werken.
Geen medaille dus deze Runner Runner.
