Rapunzel - Bespreking Cinema

Als je lang genoeg wacht, komt alles terug in de mode. Dat geldt nu ook voor Disney-films. Na 'Tarzan' (1999) hoorden de personages in Disney-figuren bijvoorbeeld niet meer in liederen uit te barsten, ook al had de musicalstijl de studio geen windeieren gelegd. Na 'Home on the Range' (2004) klonk het dan weer dat handgetekende animatie plaats moest ruimen voor computerwerk. Maar zie, in 'The Princess and the Frog' maakten potlood en musical hun triomfantelijke terugkeer en ook in 'Rapunzel' blijven de personages duchtig kwelen. Het kan je ook niet veel schelen omdat de film voor de rest zoveel spektakel, humor en zwier te bieden heeft dat je hem een paar modale songs graag vergeeft. Meer zelfs, het nummer dat de boeven te berde brengen in de groezelige kroeg is een van de hoogtepunten van 'Rapunzel'. Wat de heren Nathan Greno en Byron Howard (eerder verantwoordelijk voor 'Bolt') brengen, is geen schoolvoorbeeld van gutsende originaliteit maar spettert wel van het scherm, zeker in 3D. Ze mogen ons echter wel eens komen uitleggen waarom ze hun heldin voorzien hebben van ogen die zo groot zijn dat ze de helft van haar gezicht in beslag nemen. Geweldig irritant is dat. (RN)