De drie beelden die de film openen geven ons reeds een duidelijk beeld van wat er op het spel staat : Een vrouw in foetushouding, een close-up van haar buik en een close-up van haar gezicht.
Een moeder in wording met haar angsten. Angsten die ook gelinkt zijn aan ethische vragen. Want Melody, een ronddwalende kapster, die wees en platzak is (oef ! hard !), beslist draagmoeder te worden om zich zo zelf uiteindelijk een eigen kapsalon the kunnen kopen, dankzij de grote som van haar rijke opdrachtgeefster.
De situatie en de evolutie van de personages lijken misschien ietwat artificieel (alles is methodisch in plaats gezet om zo het thema van zwangerschap en moederschap het best tot uiting te kunnen brengen), desalniettemin, de relatie die ontstaat tussen Melody en Emily vertoont zich als aangrijpend, dankzij de krachtige prestaties van Rachel Blake en Lucie Debay, nog maar net beloond voor de prijs van beste actrices op het Montréal World Film Festival.
Thierry Bellefroid heeft het goed begrepen, het verhaal speelt zich minder af in de tekst dan in de gezichtsuitdrukkingen, waar hij lange tijd op blijft stilstaan. De emoties die er tot uitdrukking komen geven weer wat het echt is om moeder te worden.