Alejandro Amenábar heeft al van veel verschillende genres geproefd in zijn carrière als regisseur. Abre los ojos ging over liefde en andere illusies, Mar adentro was een drama over euthanasie, en Agora nam een beroemde vrouw uit de Romeinse geschiedenis onder de loep.
Maar toch kent de wereld Amenábar in de eerste plaats als thrillermaker, vanwege zijn opgemerkte debuut Tesis en vooral The Others, het sfeervolle spookverhaal met Nicole Kidman.
Met Regression keert hij na 14 jaar nog eens naar het genre terug, en de afwezigheid heeft hem helaas geen deugd gedaan. Van de subtiliteit, vindingrijkheid, lef en elegantie die hij destijds aan de dag legde, blijft nauwelijks nog iets over. De huiveringwekkende zelfverzekerdheid van toen heeft plaats gemaakt voor bibberachtige besluiteloosheid, alsof de film zelf ook allesbehalve overtuigd is van zijn talenten.
Leg daar enkele pijnlijke acteerprestaties, wankele personages en houterige dialogen bovenop, en je krijgt een thriller waar je als kijker heel weinig van gelooft. En aan het eind van de rit is dat nog een pak erger dan de finale twist die je mijlenver ziet aankomen.
