Synopsis
Hij luistert naar de zinderende middagzon die de lucht buiten zijn raam doet wervelen. Hij hoort de stemmen en geluiden van het leven in het huis. Alles is zoals het moet zijn voor de tachtigjarige Antonio, op de laatste dag van zijn leven.
De trotse, roze haciënda die uitkijkt op de eindeloze Patagonische velden. De gedempte geluiden van de vrouwen die het huishouden verzorgen en voor hem zorgen. De toevallige bezoekers: zijn dokter, een arbeider, de pianostemmer... Antonio weet dat dit een speciale dag is. Na een afwezigheid van vele jaren komt zijn zoon op bezoek. Alles moet perfect zijn: een toost met een speciale champagne, een omhelsing, warme woorden die de kloof tussen hen eindelijk zullen overbruggen.
Maar eerst moet Antonio wachten. Wanneer hij bij het raam staat, kijkt hij naar buiten en ziet hij licht en leven, verleden en heden, terwijl hij de toekomst voelt. Dan verlaat hij stiekem het huis, zonder te worden gezien door zijn trouwe verzorgsters, en maakt nog een laatste wandeling door zijn velden. Hij ademt de lucht in, zet zijn voeten op de grond en neemt de geur van het land dat zijn leven geweest is in zich op. Zijn zoon komt en daarvoor leeft hij. In ieder geval lang genoeg om dat mee te maken.
