Synopsis
De Britse regisseur Mike Hodges vestigde zijn reputatie met de misdaadthriller "Get Carter" uit 1971, maar gooit die negen jaar later te grabbel wanneer hij stripheld Flash Gordon op pellicule vastlegt in één van de meest stupide en 'campy' science fiction films ooit. De Amerikaanse football-ster Flash neemt het als een blonde god met strakke billen en in oranje spandex shirt op tegen slechterik Ming the Merciless, de despotische heerser van de planeet Mongo. Nadat George Lucas tevergeefs had geprobeerd de Flash Gordon franchise te verwerven (en zich dan maar in een ander ruimteavontuur stortte), zette de megalomane Italiaanse producent Dino de Laurentiis (de "King Kong" versie uit 1976, "Conan the Barbarian", "Dune") zijn tanden in het project met maar één ambitie: een spectaculaire space opera die alle andere zou doen verbleken. Het werd een spectaculaire flop. Acteurs als Max von Sydow, Timothy Dalton, Ornella Muti en een zekere Sam Jones in zijn eerste en laatste filmrol als Flash, lopen verloren in een rommelige plot, met exuberante kostuums en decors geschilderd in schreeuwlelijke psychedelische kleuren. Maar toch, de film baadt in een unieke jaren '30 comics sfeer, de compleet dwaze dialogen ("Flash, Flash! I love you, but we have only 14 hours to save the Earth!") werken aanstekelijk en de pompende soundtrack van Queen is heerlijk bombastisch. Dit alles maakt "Flash Gordon" dertig jaar later tot een brok schitterende superkitsch die onder meer dankzij de rehabilitatie in de filmhit "Ted" van vorig jaar, kan uitgroeien tot een hype. DUM DUM DUM .... FLASH! AH-AAAAAAAAHHH!
