Synopsis
Het leven is niet eerlijk voor François Berthier : een hond blaft de hele nacht en houdt hem uit zijn slaap, het koffiemachine ontploft voor zijn neus, het regent, zijn chef vernedert hem en bedreigt hem met ontslag,... En dat is nog niets want nu wil zijn vrouw ook nog van hem scheiden... En plots, van de éne op de andere dag, wordt als in een mirakel al wat zwart was plots wit : de hond jankt niet meer, de koffie is heerlijk, de bureauchef excuseert zich,...
Wat is er gebeurd ? Waarom is iedereen plots vriendelijk en aangenaam geworden ?
Dat wil François absoluut uitzoeken.
Hij stelt vast dat ieder zo zijn redenen heeft en dat een samenloop van omstandigheden zijn kersvers geluk ondermijnt.
Het volstaat ook niet dat de dingen goed verlopen, men moet ze ook nog aanvaarden. François voelt zich namelijk schuldig : het geluk en het welslagen is niet voor hem maar voor anderen weggelegd. Het probleem als men gelukkig is, is dat iedereen komt aankloppen om de rekening te presenteren of er deel van uit te maken. En dat is nog het ergste.
Dus gaat François terug op zoek naar de eerste dag, de dag dat de hond blafte, de chef kwaad was en het regende. Op dat moment komt zijn vrouw terug in zijn leven binnengestormd. Om maar te zeggen dat het geluk hem duidelijk op het lijf geschreven is.
