Review: “Gij zijt gewoon Patrick, en da’s zó schoon!”
Bijzonder sterk is de scène waarin Patrick zijn tot as verworden vader uitstrooit in het bos dat het kamp omringt. Door zijn mise-en-scène met de statische, naakte lichamen, de slow motion en de klassieke soundtrack raakt dit sleutelmoment aan het metafysische. Samen met de soms mechanische, dreigende achtergrondmuziek duidt de fotografie erop dat we verder moeten kijken dan het banale hamerverhaal, om uit te komen bij de thema’s rouw, ambitie en identiteit. Verder lezen
