Synopsis
1976: een timide Engelse geluidstechnicus (een superbe vertolking door Toby Jones) reist naar Italië voor de postproductie van een low budget horrorfilm uit het giallo-genre, waar hij het bloedstollende geschreeuw van stemacteurs mixt met groteske geluidseffecten. Maar door het geweld op het scherm en de onheilspellende sfeer in de studio draaien de opnames uit op een nachtmerrie. Sinds Brian De Palma's "Blow Out" heeft de doorgaans discrete geluidsman niet zo op de voorgrond gestaan als in deze film. Deze ingenieuze hommage aan de Italiaanse giallo is een claustrofoob meesterwerkje dat recht doet aan het beste van Dario Argento en Mario Bava. De tweede speelfilm van Strickland ("Katalin Varga") is echter evenzeer schatplichtig aan David Lynch, de eerste films van Polanski of "Barton Fink" van de Coen broers. De regisseur, zelf een muzikant, wilde eerst een film maken over de echte avant-garde componisten en artiesten die de soundtracks voor de gialli schreven; de titel is een toespeling op avant-garde zangeres Cathy Berberian. In plaats van het bloed en de seks van dit typisch Italiaanse jaren '70 genre over te nemen, laat Strickland het heel gewiekst aan onze verbeelding over. Door het beperkte aantal van veeleer claustrofobische locaties hebben onze oren het voor een keer drukker dan onze ogen. De visuele focus ligt bijna geheel op de oude geluidsapparatuur en een overvloed aan tot moes geslagen en in stukken gehakte groenten en fruit. De overige muziek is van de bands Broadcast en Nurse with Wound.
