Marc heeft hartproblemen. Zowel letterlijk als figuurlijk. Door zijn hartprobleem mist hij een afspraakje met een vrouw die wel eens de vrouw van zijn leven had kunnen zijn en doet hij zichzelf in een delicate situatie belanden door een koppel te vormen - eerst zonder het te weten - met de zus van deze laatste.
Benoît Jacquot ontwikkelt de premissen van een voorspelbare tragedie en onderzoekt de reacties van een man die is getroffen door een bijzonder wreed en ironisch lot. Om zijn gedeelde passie te kunnen beleven, riskeert hij de diepe liefde die de twee zussen verenigt, te vernietigen. De film van Jacquot intrigeert door een gewatteerde en giftige spanning op te bouwen dankzij een muzikaal thema dat doet denken aan het beroemde thema van ... Jaws! Jacquot slaagt erin om deze liefdesdriehoek te onderbouwen, maar toch is hun hevig verdriet niet echt overtuigend. En Benoît Poelvoorde, intens en gereserveerd, lijkt een beetje verloren te zijn in deze niet echt passende rol, alsof hij niet weet hoe hij dit getormenteerd en complex personage vorm moet geven. Deze Trois Coeurs is soms verrassend (de hilarische komische scène met Chinese belastingplichtigen) maar loopt ook wat mank, zoals met de voice off die zich halverwege de film komt moeien. Kortom, deze drie harten deden dat van ons maar matig slaan...
