Deze film noir begint interessant: een Lou Cypher-achtige figuur (De Niro) geeft de perfecte huurmoordenaar de opdracht om een reistas op te halen en af te leveren, maar hij mag niet in de tas kijken.
De absurde, bijna surreëele start had het gegeven van een David Lynch-film kunnen zijn. En wanneer bovendien het ene compleet geschifte personage na het andere opduikt, denk je dat dit een zeer degelijke filmnachtmerrie kan worden. Maar David Grovic, een mysterieuze Brit - wie kan uitvissen wat zijn achtergrond is en hoe hij de financiering heeft kunnen vinden, mag het ons altijd melden - van in de vijftig die met deze prent zijn debuut maakt, stuurt al na minder dan een uur de film een richting uit waardoor hij compleet ontspoort.
Binnen de context van een nachtmerrie wordt het verhaal niet alleen ongeloofwaardig, maar structureel gaat de film flink haperen. Tegen dat we de vreselijke derde act bereikt hebben, heeft The Bag Man alle krediet en toeschouwers verloren. Mogelijk ligt de schuld bij Grovic die naar verluidt een origineel script van acteur James Russo ‘herwerkt’ heeft. Wat rest is een veelbelovend begin en De Niro met een Liberace-kapsel.