Met Paul Mescal, Pedro Pascal en Denzel Washington heeft regisseur Ridley Scott wellicht de beste cast van het jaar samengesteld. In ‘Gladiator II’ vechten ze om macht en vrijheid in een levensecht oude Rome. De film is een opwindend feest voor de zintuigen.
Vierentwintig jaar na ‘Gladiator’, probeert productiehuis Paramount met ‘Gladiator II’ het succes van die eerste film te verlengen. Alleen is dat enorm moeilijk omdat die oorspronkelijke film met de tijd groter is gaan lijken dan hij in feite was. Slechts één man mocht dus aan het roer staan van deze sequel: niemand minder dan Ridley Scott, die ook het origineel regisseerde.
De Britse tachtiger heeft immers ervaring met gigaproducties. Dankzij uitgebreide sets, honderden figuranten en een gezonde dosis 3D-animatie brengt hij hele werelden tot leven. In ‘Blade Runner’ (1982) transporteerde hij het publiek zo naar een dystopische toekomst, in ‘The Martian’ strandden we op Mars en in ‘Napoleon’ (2023) vochten we mee in de slag bij Waterloo. Nu bezoeken we opnieuw het oude Rome. En hoe!
Triumviratus
Op zich heeft het verhaal weinig meer om het lijf dan het origineel: man wordt slaaf, slaaf wordt gladiator, gladiator komt in opstand. Het openingsbeeld kondigt de gelijkenissen die volgen immers al aan. Net zoals Maximus (Russel Crowe) aan het begin van ‘Gladiator’ zijn hand over de graanstengels laat glijden, graait Lucius (Paul Mescal) in ‘Gladiator II’ met zijn handen door een kom met graankorrels.
De sequel dreigt met andere woorden te vervallen in een flauw afkooksel van het origineel. Ware het niet dat de cast alles - maar dan ook alles - uit het scenario knijpt dat er in zit. Mescal doet als Nubiër meer dan alleen harten veroveren en speelt ook een brutale en verbitterde krijger. Pedro Pascal loopt diens land onder de voet als Romeins legionair. De lieve Chileens-Amerikaanse acteur doet dat even genadeloos als innemend.
Wanneer Denzel Washington het onofficiële triumviraat van de film vervolledigt, kunnen de gevechten in het amfitheater beginnen. Washingtons personage is even charismatisch als door en door kwaadaardig. Hij stelt het drama op scherp, bedriegt, verleidt en probeert Rome omver te werpen zodat hij in die chaos de macht kan grijpen. De scènes waarin de chaos uitbreekt in de stad zijn simpelweg adembenemend in beeld gebracht.
Brood en Spelen
Ondanks Scotts voorliefde voor het groteske, voelt de oudheid in zijn handen levensecht aan. Met uitzondering van de haaien in het Colosseum, doen de talloze details je geloven dat het er echt zo heeft uitgezien. Soms drukt de film ons met onze neus op enkele bijzonderheden. Aan het begin van een feestscène blijft de camera bijvoorbeeld even hangen bij een tafel die vol staat met eten, drinken en versieringen; een waar feest voor historici.
Ook de computeranimatie moet Rome doen bruisen. Als de camera over een vergezicht van de stad vliegt, kan je mond niet anders dan openvallen. De geanimeerde apen waar Paul Mescal het vervolgens tegen moet opnemen, zijn minder overtuigend, maar zorgen wel voor een opwindende vechtscène. Het is die opwindendheid die onze aandacht vasthoudt. Met wat popcorn in de hand kan je met gemak drie uur staren naar een norse Paul Mescal, een samenzweerderige Pedro Pascal en een machtsgeile Denzel Washington.
Deze film is het perfecte voorbeeld van hoe de cinema de hedendaagse versie is van ‘brood en spelen’. Haal dus de popcorn maar, want hoofden moeten afgehakt worden en keizers omvergeworpen! Zoals Washingtons personage samenvat: ‘That’s politics.’
Gladiator 2 speelt momenteel in alle Belgische cinemazalen! Ontdek hier de programmatie van de film in je dichtstbijzijnde bioscoopzaal.
