Wat is liefde? Een vraag waarop filosofen maar vooral het romcom-genre, al jaren een antwoord op probeert te geven. Maar ook regisseur Celine Song (Past Lives, 2024), doet een poging tot een definitie met haar nieuwe film Materialists. De cynische Lucy, gespeeld door Dakota Johnson (The Lost Daughter, 2015), is een matchmaker in New York moet kiezen tussen een perfecte partner, Harry, gespeelt door Pedro Pascal (The Last of Us, 2023), of haar imperfecte ex John, gespeeld door Chris Evans (The Avengers, 2012). Alleen, is dat echt waar de film over gaat?
Meer dan het klassieke sprookje
Zoals de titel suggereert, gaat de film over liefde vinden in een materialistische wereld, waarin Lucy, zowel in haar beroep als in haar privéleven, alle mogelijke partners beoordeeld op hun marktwaarde en uiterlijk. Haar enige doel is om te zorgen dat alle vakjes afgevinkt zijn. Door zich te stortten op andere mensen hun liefdesleven krijgen we echter als kijker weinig inkijk in het hare. Het enige wat we weten, is dat Lucy’s volgende relatie moet zijn met iemand van goede komaf. Omdat haar ouders vaak geldzorgen hadden, doet ze er alles aan om nooit meer in zo een situatie terecht te komen. Dit lijkt te lukken wanneer ze de rijke Harry ontmoet op een bruiloft, maar daar ook haar ex John tegenkomt, met wie ze vaak in geldproblemen zat. Het klassieke romcom- sprookje, zou je denken. Maar in plaats van liefde in al zijn clichés weer te geven, laat regisseur Song ook een donkere, maar eerlijke kant zien. Eentje die de moeilijke vragen durft te stellen, zelfs als de antwoorden pijnlijk kunnen zijn.
A24 als onzichtbare kracht
Dit komt ongetwijfeld door de samenwerking met producent A24, die met films zoals MAXXINE (2024) The Brutalist (2024) en Babygirl (2024) hun sterke psychologische invloed als maker laten zien - en dat is met Materialists niet anders. Ook al is hun rol voornamelijk achter de schermen, door hun inbreng bewijst A24 dat het romcom-genre veel onbenut potentieel in zijn mars heeft.
Net zoals iedere materialist bestaat Lucy’s wereldbeeld uit werk, geld en prestaties. Vaak lijkt het alsof haar werk de enige vorm van liefde is in haar leven. Hierdoor blinkt ze uit: bijna al haar matches lijken zich te verloven of te trouwen. Behalve haar cliënte Sophie, een 39-jarige vrouw die na tien mogelijke kandidaten nog steeds geen match heeft gevonden. Als het bij date 11 volgens de man goed leek te gaan, wordt die romantische bubbel al snel doorprikt wanneer uitkomt dat de man in kwestie Sophie heeft aangerand. Hoe kan dit, als alle vakjes afgevinkt zijn? Lucy’s schuldgevoel overmant haar, en ze wordt gedwongen om haar ideaalbeeld over liefde te herzien. Alle emoties die daarbij horen, toont actrice Dakota Johnson in verschillende confrontaties met Sophie. Door de gesprekken telkens aan te gaan met een rauwe, krachtige kwetsbaarheid bewijst ze dat er weinig rollen zijn die ze niet aankan.
Plotseling verliest de humor zijn grappig effect en komen de dialogen akelig dichtbij, want in de realiteit zijn er ontelbaar veel vrouwen die dit voorval ook hebben meegemaakt en nog veel die het, spijtig genoeg, gaan meemaken. A24 geeft deze vrouwen samen met regisseur Song een stem, maar ze sturen ook een waarschuwing de wereld in: het lijkt alsof we met de hedendaagse dating middelen makkelijk de ‘perfecte’ partner kunnen krijgen, maar we moeten altijd realistisch blijven over de mogelijke gevolgen.
De moed om moeilijke verhalen af te maken
Met wie Lucy uiteindelijk eindigt, is niet de essentie of de sterkte van de film. Het is door niet weg te deinzen van de mogelijke datinggevaren dat Materialists een belangrijke ruimte creëert voor dialoog. Een ruimte die uitnodigt in plaats van uitsluit. Hierdoor krijgen wij als kijker de toegang en de vrijheid om de betekenis van liefde zelf aan te vullen. Op welke manier dat gebeurt, is voor ieder van ons anders, maar de universele boodschap van de film blijft overeind: liefde bestaat als we net zoals Lucy de moed kunnen vinden om eerlijk te zijn - tegen anderen, maar vooral tegen onszelf.
