Ik weet niet of u in staat bent om alles wat u weet over de wereld uit te schakelen als u naar een film kijkt.
Als u dat kan, dan valt er ergens plezier te beleven aan American Sniper, het verhaal van de veelvuldig gedecoreerde Amerikaanse scherpschutter Chris Kyle, diens legendarische staat van dienst in de oorlog in Irak en diens psychologische problemen met het thuisfront. Eastwood maakt gebruik van goeie acteurs en laat nog maar eens zien dat hij weet hoe een meeslepende actiescène in elkaar steekt.
Ik weet wel dat het op zijn minst verdacht — en eigenlijk onbehoorlijk — is om alle context weg te gommen in een verhaal dat tijdens de oorlog in Irak gesitueerd is. Daarvoor is die achtergrond namelijk veel te beladen. Als je daar doet alsof het niets uitmaakt waar de soldaten zich bevinden, minimaliseer je alles wat zich daar heeft afgespeeld heeft. Om nog maar te zwijgen over het feit dat Eastwood het blinde racisme van zijn hoofdfiguur klakkeloos overneemt, onder het mom dat hij als verteller de army boots van zijn held aantrekt.
Het getuigt van weinig intelligentie dat hij dan nog versteld staat van de hevige reacties die zijn film losweekt.
