De speeltijd is voorbij in Panem, de opvolger van de verwoeste Verenigde Staten. Dat mogen we in het geval van Mockingjay, het derde en laatste deel in de Hunger Games-serie zeer letterlijk nemen.
Waar we de vorige keren nog op een paar geestigheden en soms zelf komische scènes werden getrakteerd (met name dankzij Stanley Tucci, Elizabeth Banks en Woody Harrelson), is er in Mockingjay – Part 1 nauwelijks nog ruimte voor een lichtere noot.
Dat moet ook niet als een verrassing komen, want de gruwelen die de hatelijke president Snow de arme Katniss Everdeen voorschotelt, zijn van die aard dat een grap compleet uit de toon zou vallen. Bovendien is voor Katniss de tijd aangebroken dat ze moet evolueren van koppige eenzaat naar inspirerende rebellenleider. Mockingjay – Part 1 wil aantonen dat die stap niet zo makkelijk is als het lijkt maar net in die scènes wringt de film een beetje. Op de duur krijg je zelfs de indruk dat Katniss een behoorlijk naïef wicht is dat de meest evidente waarheden niet snapt.
Dat Snow uiteindelijk Peeta tegen haar zal gebruiken bijvoorbeeld. Toch blijft Mockingjay – Part 1 boeien, een pluim die je voor het grootste deel op de hoed van Jennifer Lawrence mag steken.
