De titel van de unieke dubbelfilm The Disappearance of Eleanor Rigby: Him/Her verwijst naar het vrouwelijke hoofdpersonage. Nochtans had regisseur Ned Benson, die zijn eigen scenario verfilmt, oorspronkelijk enkel een verhaal in gedachten over de mannelijke helft van het koppel dat de dood van hun kind tracht te verwerken.
Die rol wordt vertolkt door James McAvoy, al duurde het een tijdje voor de Schotse acteur de moed kon vergaren om ja te zeggen tegen het indringende project.
James McAvoy: Toen Ned me de rol aanbood, was ik pas vader geworden. Ik kon het gewoon niet opbrengen om mee te spelen in een verhaal over de dood van een kind. Onmogelijk. Een paar jaar later klopte Ned echter opnieuw bij me aan met hetzelfde voorstel en toen was mijn zoon al een paar jaar oud. Hij stak in een goede gezondheid en ik voelde dat ik gemakkelijker afstand kon nemen. Omdat ik het script zo geweldig vond, heb ik dan toch toegehapt.
Viel het mee om met die emoties om te gaan?
James McAvoy: Het was op zich een nachtmerrie maar dat is hopelijk de reden waarom The Disappearance of Eleanor Rigby het publiek zal aanspreken. Het zijn twee films over de ergste emoties die een mens kan beleven. Maar het gaat ook over volwassen liefde en de kracht die daarvan uitgaat, zowel ten goede als ten kwade.
Hoe bent u op het idee gekomen om hetzelfde verhaal vanuit twee verschillende standpunt te belichten, meneer Benson?
Ned Benson: Daar zit Jessica Chastain, die de rol van Eleanor Rigby speelt, voor veel tussen. In de eerste versies van het script stond James' personage centraal. Maar toen ik Jessica benaderde, begon ze allerlei vragen te stellen over die Eleanor Rigby, waar zij vandaan kwam, wat haar visie op de feiten was. En onze gesprekken maakten zoveel ideeën bij me los dat ik besliste om een parallel script te schrijven dat alles door haar ogen bekijkt. Eigenlijk is The Disappearance of Eleanor Rigby pas dan een verhaal over een relatie geworden.
Het valt ook op dat er soms kleine verschillen zijn tussen dezelfde scènes in beide films. Omdat de waarheid altijd subjectief is?
Ned Benson: (knikt) Dat klopt. De waarheid bestaat niet. Als je beide kanten van een verhaal laat zien, merk je dat niemand het bij het juiste of verkeerde eind heeft. Maar ze vertellen ook geen van beide de absolute waarheid. Pas als je de twee verhalen samentelt, kom je bij een soort versie van hoe het echt gegaan is.
Had u geen schrik om die vrouwelijke versie te schrijven? Die staat namelijk per definitie verder van u af.
Ned Benson: Nee, omdat Jessica een heel goed klankbord was. Bovendien heb ik het gevoel dat er ook veel van mezelf in Eleanor zit. Het is tenslotte de job van een scenarist om zich in alle personages in te leven, ook van het andere geslacht. Ik vond het heel interessant eigenlijk.
Meneer McAvoy, kon u de pijnlijke gevoelens die u moest oproepen gemakkelijk weer afschudden als de draaidag erop zat?
James McAvoy: Vreemd genoeg wel. Ik moet zeggen dat ik daar nooit problemen mee heb. Bij theater is het zwaarder omdat je daar aan een stuk door acteert. Elke avond opnieuw speel je alles in een ruk. In het geval van The Disappearance of Eleanor Rigby was ik aan het eind van de dag trouwens meestal zo uitgeput dat ik niets liever wou dan aan iets anders denken. En ik had mijn gezin bij me in New York en dat was een grote hulp. We hebben ons met zijn allen goed geamuseerd.
