Windschaduw

Eerlijk gezegd, in Nova kenden we het werk van Frans van de Staak niet tot onze oproep voor onze vijftiende verjaardag. Een toeschouwer vestigde onze aandacht op het werk van deze schoenmakerszoon uit Amsterdam die een compromisloze cineast werd. Tien jaar na zijn overlijden, en ondanks erkenning van zijn collega's (Jean-Marie Straub beschouwde hem als "de enige erfgenaam van Dziga Vertov"), blijft Frans van de Staak voor velen onder ons een illustere onbekende. Hier is dus een unieke gelegenheid om dat goed te maken. We vertonen één werk uit zijn omvangrijke filmografie - de man maakte meer dan dertig films. Onze attente toeschouwer zag Windschaduw "in een periode waarin ik niet kon, of nog niet in staat was om bepaalde films te appreciëren". Windschaduw werd gerealiseerd volgens de "dominomethode": elke scene, op de eerste na, werd opeenvolgend gecreëerd na het draaien van de voorgaande. Het scenario werd geschreven na een draaiperiode van een jaar... De beroemde cineast Johan van der Keuken schreef naar aanleiding van "Windschaduw" in het tijdschrift Skrien (1986) dat Frans van de Staak een van die cineasten is die het best de essentie van cinema benadert. Niet omdat hij de grootste zou zijn, want niemand kan dat beslissen, maar wel omdat hij het dichtst in de buurt komt.