Review: De keuze om geen soundtrack toe te voegen, maar enkel twee in beeld opgevoerde muziekstukken, ondersteunt de observerende filmstijl
Héloïse is zodanig afgesloten van de wereld, eerst in het klooster, waar ze enkel orgelmuziek hoort (volgens Marianne "de muziek van de doden"), en dan in het kasteel, dat elke muzikale ervaring bijzonder intens voor haar is. Verder lezen
