Monos

• Geregisseerd door :

  Alejandro Landes
• Speelduur:

  102 minuten
• Land :

  Colombië, Argentinië (2019)
• Originele taal:

  Spaans

Ze heten onder andere Wolf, Smurf, Lady en Rambo. In het totaal zijn ze met acht tieners die in een onherbergzaam berglandschap in Zuid-Amerika een paramilitaire training krijgen. Deze commando's zijn de 'monos' en werken voor de verder niet gespecificeerde Organisatie in wiens opdracht ze...tja, wat moeten ze eigenlijk doen? Dat wordt in 'Monos' nooit helemaal duidelijk, maar dat draagt bij tot de mysterieuze schoonheid van de film. Nadat hun trainer, een veteraan binnen de Organisatie, vertrokken is, krijgen ze de opdracht om uiterste zorg te dragen over de twee wezens die hen zijn toevertrouwd: Shakira, een niet altijd even gehoorzame melkkoe, en Doctora, een Amerikaanse gijzelaar en bij tijden zo mogelijk nog minder gedwee. Maar de cohesie binnen het achttal is broos: machtsspelletjes, pesterijen en samenzweringen vallen niet te vermijden, zeker niet wanneer ze de jungle intrekken. Uiteraard met hun gijzelaar die nu eens last heeft van het stockholmsyndroom, dan weer in blinde razernij tegen haar gijzelnemers ontsteekt.  
 
Monos is Spaans voor apen en de jongeren zijn genoemd naar de Mono Grande, een mythische reuzenprimaat die de voorbije eeuwen op verschillende plekken in Zuid-Amerika zou zijn opgemerkt. Ook over de afkomst van de monos heerst onduidelijkheid: komen ze uit Colombia of Bolivië? Of uit nog een ander land? Regisseur Alejandro Landes laat het bewust in het midden. Het is één van vele abstraherende elementen in de film, net als de hypnotiserende soundscapes van Mica Levi ('Under the Skin') en de sublieme cinematografie. Die enigszins abstracte kant van 'Monos' contrasteert sterk met het ruige thrillergegeven dat de narratieve motor van de film vormt. Die tegenstelling zorgt voor een spanning die uiteindelijk de kracht van 'Monos' is. Een spanning die ook in Landes' eerste fictiewerk 'Porfirio' zat en die een kenmerk is van zijn, in omvang weliswaar, nog bescheiden oeuvre. Acht jaar heeft Landes ons na zijn eerste film op een opvolger laten wachten, maar hij is die tijd meer dan de moeite waard geweest. Deze mix van 'Apocalypse Now', 'Lord of the Flies' en 'Embrace of the Serpent' is een uppercut die de kijker beduusd achterlaat en stof tot nadenken levert.