Clouds of Sils Maria zit vol met ontdubbelingen. Zo is protagoniste actrice Maria Ender het fictieve spiegelbeeld van actrice Juliette Binoche.
Maar Maria is ook de volwassen versie van haar jongere tegenspeelster en rivale Jo-Ann Ellis (een rol van Chloë Grace Moretz) en ze herkent zich bovendien in haar ijverige assistente Valentine (Kristen Stewart). De film lijkt dus, ondanks de poëtische en realistische setting, op een tocht doorheen de psyche van een actrice die plots beseft dat ze over haar hoogtepunt heen is en dat ze in het vervolg zal moeten kiezen voor een andere soort van rollen. Binoche was de ideale actrice om Maria te incarneren want zoals Maria is ze intelligent, speels, ernstig en geen echte diva. Als metafilm, een film over acteren, rollen, verhalen vertellen en films maken, is Clouds of Sils Maria ten zeerste geslaagd. Alleen wordt het nooit helemaal duidelijk waar regisseur Assayas naartoe wil. In dat opzicht blijf je een beetje op je honger zitten. En dat is vreemd, want Clouds staat ver van het enigmatische en ondoorgrondelijke Persona van Bergman waarmee de film van Assayas verwantschap heeft.
Een tweede visie van de prent kan misschien helpen, maar zo hermetisch lijkt Clouds toch ook weer niet.
