Australia - Bespreking Cinema

'Strictly Ballroom', 'Romeo + Juliet' en 'Moulin Rouge!' toonden Baz Luhrmann al als een man met een heerlijk gevoel voor kitsch. Wat hem van andere (en mindere) regisseurs onderscheidt, is echter dat hij ook weet hoe hij een verhaal moet vertellen en dat zijn smaak qua stijl altijd ondergeschikt is aan de rest. In 'Australia' is het niet anders. Hoe ver de beelden die hij verzint er soms over gaan (het slow motion-shot van Hugh Jackman die met overvloedig water het schuim van zijn gespierde torso spoelt is daar maar één voorbeeld van) en hoe vervaarlijk dicht de film soms langs de val van de ongewilde parodie scheert, Luhrmann houdt ten allen tijde de teugels stevig in handen. Nochtans moet 'Australia' het niet meteen van zijn originele verhaal hebben. Wat Jackman, Kidman en de anderen meemaken, volgt netjes de tradities (of clichés, zo u wil) van de epische melodrama's uit de jaren '30. Op één niveau is dit een spiegelbeeld van 'Gone with the Wind', zij het dan aangedikt en opgefrist met typisch Australische humor. De voornaamste reden om 'Australia' te gaan bekijken, heet echter Brandon Walters. Wat die 12-jarige knaap voor elkaar krijgt, grenst aan het onwaarschijnlijke. (RN)