Zijn toevalstreffers altijd positief ? Ga dat maar eens zeggen aan John Ruth en zijn gevangene Daisy Domergue, on the road naar Red Rock, aan de toekomstige sheriff en beul van de armzalige stad, of nog aan de pattriotische Northerner oud-officier van de Union Army (Afro Amerikaanse) en de zuiderlingen, jammer genoeg allemaal verenigd onder één dak.
Deze leuke bende bevindt zich door omstandigheden, een grote sneeuwstorm, plots samen in een schamele herberg, en dat zonder enige intimiteit.
Als u geen liefhebber bent van de tarantineske genretics past u beter, deze Hateful Eight bevat namelijk alle zo kenmerkende Tarantino-regels : onmetelijk lange gesprekken, met meer rottige opmerkingen dan geweerschoten, shots die moedwillig flirten met traagheid of absolute stilstand om zo versnellingen te onderstrepen, acteurs die overacteren, zichzelf soms parodiëren, of nog in de huid kruipen van een andere (Tim Roth vervangt hier heel duidelijk Christopher Waltz)… dat allemaal bevindt zich ergens temidden van een vreemde kruising met Il Grande Silenzio, Ten Little Niggers, Bonanza… en zelfs het theater ! (jaja, inderdaad!)
Een genremix die eerder zeer leuk uitpakt, opgediend door de vrienden van Tarantino met veel enthousiasme : Samuel L. Jackson, Kurt Russel (geweldig !), Michael Madsen, Tim Roth…
Persoonlijk heb ik zeer veel sympathie voor deze « gore » western/politiefilm, deze parodische en perverse huis clos zal hier en daar wel iemand doen knarsetanden vanwege het politiek incorrecte, maar dit zal zeker niet unaniem onthaald worden !