Steven Soderbergh greep voor de eerste Magic Mike terug naar de halfkomische toon van Stay Hungry van Bob Rafelson en dat leverde een frisse, originele, vederlichte en nooit sentimentele film op. Maar er viel niet echt veel meer te vertellen over die groep van mannelijke strippers; male entertainers noemen ze zich in de film.
Dat merk je aan deze sequel die er enkel en alleen gekomen is omdat het spotgoedkope origineel enorm veel poen heeft opgebracht. Eigenlijk hebben de makers het verhaal van Magic Mike XXL gewoonweg geschrapt. Om de film dan toch wat structuur te geven werd een road movie-element toegevoegd. Wat telt zijn de vele dansnummers die de hormonen van vrouwen moeten doen uitfreaken. Nu, Soderbergh was uitvoerend producent en je merkt dat regisseur Gregory Jacobs, al jaren de assistent van Soderbergh, de toon van de eerste film respecteert. Magic Mike XXL had een ramp kunnen zijn, maar dat is hij gelukkig niet geworden. De prent is echter nog vluchtiger dan het eerste deel. En hij is niet voor iedereen gemaakt. Voor de meeste mannen zullen de ‘sexy’ dansen even stimulerend overkomen als jonglerende beren.
Je snapt totaal niet waarom al die vrouwen zo uit de bol gaan. Die dansjes vragen een zeker talent, maar na een paar minuten begin je toch met je vingers te draaien.
First rushes
