Dave Skylark (presentator) en Aaron Rappaport (producent) vormen een team uit de hel ... hun ‘informatieve’ show is een hit, de kijkcijfers zijn meer dan aanlokkelijk.
Hun handelsmerk is het sensationele, het ranzige, het afwijkende, het nieuws recht uit de vuilnisbak. Op het verjaardagsfeestje voor de duizendste uitzending wordt Rappaport behandeld als een mestkever met achterhaalde journalistieke opvattingen door een van zijn vroegere vrienden. Het is duidelijk dat er een wereld van verschil is tussen de wereld van de geëngageerde pers en Skylarks show. Maar dat kan veranderen wanneer Skylark en Rappaport vernemen dat de Noord-Koreaanse leider Kim Jong-un hun werk waardeert. Een interview wordt geregeld, en meteen hebben ze ook een strategisch en politiek probleem.
Vergeet de geruchten – gegrond of niet – over Noord-Koreaanse hackers die verschillende Sony-films lekten, de samenzweringstheorieën, de mogelijke betrokkenheid van de Amerikaanse overheid bij dit karikaturale werkstuk. Wat er ook allemaal van zij, je kunt alleen maar vaststellen dat The Interview geen hoge vlucht neemt – maar dan ook écht niet. Puur als film bekeken is alleen het daverende en hilarische begin de moeite, daarna wordt het een banale, flodderige onderneming, van soms zeer slechte smaak (op het randje van racistisch zelfs).