Hank Palmer, een krak bij de balie, moet terug naar zijn familie keren nadat zijn moeder is overleden. Hij bevindt zich daarop terug in zijn geboortestad, bij zijn twee broers, en zijn vader – een gerespecteerde rechter – met wie hij alle contact verbroken had wegens onverzoenbare verschillen.
Het weerzien verandert al snel in een stormachtig conflict nadat de vader verdacht wordt van moord. Voor Hank wordt deze lastige situatie stilaan een manier om de banden terug aan te knopen met zijn familie, soms zeer pijnlijk, inclusief de ex-vriendinnetjes.
Robert Downey Jr., Robert Duvall, Billy Bob Thornton, Vincent D’Onofrio, … dat is nu eens een mooie cast, in dienst van een onbeduidende film. Inderdaad, The Judge lijdt onder een te veel aan clichés en « te goed willen doen ». Alles lijkt voorgecalculeerd, zonder enig greintje fantasie of spontaneïteit (vooral op het gebied van de soundtrack). Daarop balanceert de film tussen amusement, emotie en verveling. Een beetje originaliteit zou dus geen kwaad gekund hebben bij deze productie die vooral de portefeuille van amateurs van geprefabrikeerde dramas viseert.
Het doelpubliek van The Judge is voornamelijk één dat liefhebber is van een snelle verwerking, niet ver verwijderd van de instelling van die van fast-food : het wordt « snel » (meer dan twee uur) geconsumeerd, het verteringsproces loopt moeilijk, en de volgende dag wordt er er nog even aan herinnerd. Burps.