Het kleine meisje is groot(s) geworden: 'Léon', 'Heat', 'Mars Attacks', 'Cold Mountain', 'Star Wars', 'Closer'... Natalie Portman kan alles. De-actrice-die-terug-ging-studeren geeft zich altijd helemaal in haar rollen en heeft nog nooit een slechte prestatie neergezet. Naar aanleiding van de release van 'V for Vendetta', een film over vrijheid in totalitaire regimes, stelt Portman enkele belangrijke vragen over recht, onrecht en maatschappelijke paranoia.
'V for Vendetta' geeft stof tot nadenken. Hoe zou jij de film omschrijven?
Natalie Portman: Het is een controversiële film voor een controversieel tijdperk, dat is zeker! Ik denk dat iedereen er zijn eigen mening over zal hebben. Je kunt het verhaal opvatten als een gevecht tegen een fascistisch regime dat lijkt op dat uit de Tweede Wereldoorlog, maar ook als een politieke analyse van de wereld waarin we nu leven. Ik heb zelf ook een mening over die kwestie, en dat heeft me zeker geholpen bij het creëren van mijn personage Evey.
Hebben de broers Wachowsky ('The Matrix') dit personage speciaal voor jou geschreven?
Natalie: Ik denk het niet, want dan had ik geen auditie moeten doen!
Wat hield de auditie precies in?
Natalie: Ik heb eerst geprobeerd mijn Star Wars connecties te gebruiken! Ik kon het maar proberen, want James McTeigue, de regisseur van 'V for Vendetta', was vroeger de assistent van George Lucas (lacht)! Nee, serieus, ik heb een scène gelezen en die hebben we dan een paar keren gespeeld. Daarna ben ik naar huis gegaan en kon ik alleen maar hoopvol afwachten!
Hoe ben je in de huid van je personage gekropen?
Natalie: Ik hou ervan om dingen op te zoeken, en ik lees ook veel. De boeken van Antonia Fraser hebben me enorm veel bijgebracht: ze beschrijven de poging om het Engelse parlement op te blazen tijdens de koninklijke onderdrukking, een essentieel element in 'Vendetta'. Ik heb ook 'Macbeth' gelezen, wat ondermeer daardoor geïnspireerd is, maar ook door de paranoia na de moord op de koning, de verschillende motieven van het volk... Evey moet een verscheurende keuze maken tussen een kalm en geregeld leven onder een autoritair regime of vechten voor de vrijheid, zoals haar ouders gedaan hebben, met het risico om te sterven voor de goede zaak.
Heb je niet de indruk dat je te slim bent voor Hollywood? Het moet moeilijk zijn om een rol te vinden die je interesseert.
Natalie: Dank u! (lacht een beetje gegeneerd)... Maar je moet natuurlijk niet overdrijven. Ik hou enorm veel van film, of het nu low-budget producties of grote Hollywood blockbusters zijn. Het gebeurt niet vaak genoeg, maar ik denk dat het altijd mogelijk is om verhalen te brengen die tegelijk interessant en onderhoudend zijn. Actie en filosofie kunnen nog samengebracht worden op grote schaal; dit project is daar het bewijs van.
Vind je dat er vergelijkingen zijn met de film 'Léon'?
Natalie: Ja, zeker! Er is de morele kwestie van de moorden die Léon pleegt, maar dan zonder de politieke motieven van 'Vendetta'. Er is ook de relatie tussen V en Evey: net zoals tussen Léon en Mathilda verandert die voortdurend. Ze gedragen zich als vader en dochter, dan weer als minnaars et soms ook als een leraar met zijn leerlinge. Ik was zo fier op die film van Luc Besson! Dat is ook de reden waarom ik nu zo gemotiveerd was om deze te maken: het concept is gelijkaardig, maar tegelijk helemaal verschillend!
'V' is in zekere zin een terrorist. Choqueert dat je?
Natalie: Dat is inderdaad een belangrijk element. Ik heb het grootste deel van mijn leven in de VS doorgebracht maar ik ben geboren in Israël, en mijn familie is nog altijd heel betrokken bij wat er gebeurt in die regio. Terrorisme maakt deel uit van mijn cultuur, dat is ook een reden waarom ik deze rol zo graag wilde. De film doet je nadenken over de bestaansreden van geweld. Wat is het verschil tussen een heel leger en één mens alleen die vecht voor een politieke ideologie? Wat is het verschil tussen iemand die zichzelf opblaast voor zijn goede zaak en iemand die vecht in de hoop dat hij het er levend vanaf brengt? Ik denk niet dat ik de antwoorden ken, maar het hele denkproces heeft mij wel de ogen geopend. Ik beheers er mijn persoonlijke problemen makkelijker door.
Is het niet moeilijk om te spelen met iemand die de hele tijd een masker draagt?
Natalie: Het was niet altijd evident, want ik vroeg me constant af wat hij aan het doen was. Lachte hij, was hij serieus, weende hij...? Maar Hugo Weaving is een heel erg goede acteur, en hij had zich fysiek en vocaal voorbereid op zijn rol. Hij kan als geen ander in de huid kruipen van een personage, zelfs van het meest complexe.
Vertel eens iets over de scène waarin je kaalgeschoren wordt?
Natalie: Ik heb geprobeerd er niet door geobsedeerd te raken. Ik wist van bij het begin dat we die scène zouden draaien en ik was gewend geraakt aan het idee... Het is waar dat het er in de film redelijk erg uitziet: de belichting en de maquillage doen veel. Maar het was minder erg dan het lijkt. Je mag niet vergeten dat het film is hé!
Hoe beviel die nieuwe coupe je?
Natalie: Wel, het was eventjes leuk, maar zoals je zelf kan zien, groeit mijn haar niet echt snel. Eerlijk gezegd, ik denk niet dat ik het gauw opnieuw zal doen!
Verander je graag van uiterlijk voor een film?
Natalie: Ik weet het niet... Ik denk niet dat ik bijvoorbeeld 25 kilo kan bijkomen voor een rol. Ik zou even hoog als breed zijn, een echte rollende bol. Maar ik hou ervan om me volledig te geven en om de dingen voor elk project compleet verschillend aan te pakken.
Waar werk je momenteel aan?
Natalie: Ik heb net 'Goya's Ghosts' afgewerkt: eeen film die zich afspeelt in de achttiende eeuw, tijdens de Spaanse Inquisitie. Het verhaal vertelt het schandaal waarin Francisco de Goya, een bekende schilder uit die tijd, verwikkeld was. Ik speel zijn model, de muze aan de basis van de hele affaire...
Je hebt je psychologiediploma behaald. Ga je nu de filmwereld verlaten?
Natalie: (lacht hartelijk) ... Nee! Het is waar dat ik heel opgewonden en gemotiveerd was toen ik mijn studies in Harvard begon. Maar eerlijk gezegd – en ik heb nergens spijt van heb en heb heel veel bijgeleerd - denk ik niet echt dat ik een goede psychologe ben. Ik hou het maar bij de gekte van Hollywood!
