Niemand twijfelt aan het talent van Tim Burton, als de schepper van een heel eigen wereld. Denk maar aan Batman of Frankenweenie. Maar Burton laat op het vlak van scripts steken vallen.
Hij accepteert vaak slordige of slechte scripts die dan leiden tot zeer tegenvallende films, zoals Planet of the Apes en vooral Alice in Wonderland en Charlie and the Chocolate Factory. Big Eyes is een verrassing omdat de prent een van de beste scripts uit het Burton-oeuvre bevat en omdat het een atypische Burton is. De film is veel meer een psychologisch drama verscholen in een biopic over Margaret Keane dan een fantastisch sprookje met heel aparte personages. Nu, het bijzondere verhaal van Margaret en Walter Keane schreeuwt om verfilmd te worden, maar scenaristen-producers Scott Alexander en Larry Karaszewski, bekend van Ed Wood, Auto Focus en Man on the Moon, voegen er nog wat extra aan toe. En dan heb je nog de perfecte casting van Amy Adams die de veel te passieve en sullige Margaret Keane toch heel wat leven geeft.
Christopher Waltz is heerlijk als Water Keane, maar hij speelt de rol wel zoals zijn intussen wereldberoemd Landa-personage: als een charmante, maar hypocriete windbuil die dol is op acteernummertjes.