Review: LARA wordt zo een ontroerende deconstructie van de künstlerfilm, die weliswaar niet uit de schaduw raakt van La pianiste van Gersters landgenoot Michael Haneke.
Een pianokruk zonder piano en het talent van haar zoon zijn de enige herinneringen aan de muzikale carrière die Lara ooit ambieerde. Op de avond van haar zestigste verjaardag speelt haar zoon Victor zijn debuut als componist-pianist. Ondanks eenzelfde passie en talent voor klassieke muziek zijn ze vreemden voor elkaar, staren ze elkaar zwijgend in de ogen bij een toevallige ontmoeting. Toch wil Lara haar verjaardag vieren door naar zijn concert te gaan. Ze koopt de laatste tweeëntwintig tickets... Verder lezen
