De vergankelijkheid van de mens wordt akelig persoonlijk wanneer een ouder aftakelt. We spreken daar met z'n allen niet graag over, maar in zijn bejubelde Sprakeloos doet schrijver en spraakwaterval Tom Lanoye dat wel. NR © BRUZZ Verder lezen
Nee, Sprakeloos is géén Vlaamse Amour geworden, precies omdat de film de rigoureuze visie van een Michael Haneke mist. Het is zwalpen tussen realisme en surrealisme, tussen echte, levende plekken en afgelikte historische sets. Genres en stijlen lopen mekaar voor de voeten. Verder lezen
Door hoofdzakelijk te focussen op de laatste levensfase van de moederfiguur, van Josée, heeft Van Mieghem het zich niet gemakkelijk gemaakt. Een intense, emotionele en ontroerende momentopname. Maar dan is het op. En dooft jammer genoeg samen met moeder ook de film uit. - Freddy Sartor Verder lezen
Sterke acteerprestaties en verhaal, maar slecht belicht en foute witbalans
Mocht er consequent belicht worden op de hooglichten en de witbalans beter ingesteld worden, zou het nu al rauwe verhaal pas echt krachtig worden weergegeven. De acteurs hebben hun steentje wel bijgedragen.
Ontroerend fijn, met respect en waarde gespeeld, proficiat aan gans de crew
Hilde Van Mieghem ****
Schrijf u nu in op onze nieuwsbrief:
Tendentieus over gevoelige thema's
Als je Tom Lanoye waardeert zal je deze film leuk vinden. Anders zal het tegenvallen, en dat was ook mijn geval. Het verhaal is per se interessant ook al misschien een beetje tè emotioneel. Hier en daar zijn er me ook fouten opgevallen waarmee de artdirector meer had moeten opletten (bv. scène uit de jaren 70 met hedendaagse wagens op straat) . Enkele scènes van “homoliefde” heb ik echt onpassend gevonden. Ongelofelijk dat er “vanaf 9 jaar” staat als kijkwijzer! Het einde vond ik schandalig: pure propaganda voor euthanasie!