Dat niet alles in ‘Philomena’ echt gebeurd is, zal alleen voor onbuigzame katholieken die zweren bij de kerk als instituut een probleem zijn.
Uiteraard valt de film alle fundamentalistische en gefrustreerde nonnen én de kerkleiders die hen een hand boven het hoofd hielden en houden aan, maar Frears en zijn scenaristen (waaronder hoofdacteur Steve Coogan) halen zeker niet uit naar gelovigen.
Want in feite schuilt er achter het hoofdverhaal van een onroerende zoektocht naar een verloren zoon ook een conflict tussen een brave volksvrouw die bereid is om te vergeven en een arrogante intellectueel die weigert om hetzelfde te doen. Het Nieuwe Testament tegenover het Oude Testament, zeg maar. Die gelaagdheid wordt sterk emotioneel geladen door de fantastische vertolkingen van Dame Judi Dench en Steve Coogan én door een reeks van heel grappige en intens dramatische momenten. Daardoor groeit ‘Philomena’ uit tot één van de meest nobele tearjerkers aller tijden.
Maar dé ster van de film is toch het ronduit briljant gestructureerde script. Zowat alle scenaristen ter wereld moeten 'Philomena' zien én bestuderen.
