Wist u dat Nelson Mandela de vrouwtjes graag zag? En dat hij het niet zo nauw nam met echtelijke trouw?
Jawel, Madiba (zoals iedereen hem tegenwoordig lijkt te noemen) was een mens van vlees en bloed. En toen hij naar Robbeneiland werd gestuurd, kreeg Winnie het zwaar te verduren op het thuisfront. Tot zover de grote openbaring waarrond de Britse regisseur Justin Chadwick zijn Mandela: Long Walk to Freedom heeft gebouwd.
Laat een ding duidelijk zijn: wat de Mandela’s hebben doorstaan en verwezenlijkt verdient alle bewondering. Het is niet minder dan een modern mirakel dat Zuid-Afrika de Apartheid met zo (relatief) weinig bloedvergieten achter zich gelaten heeft. Dit is echter een filmbespreking, en dan kan je enkel concluderen dat Mandela: Long Walk to Freedom de prestaties van zijn hoofdfiguur hoegenaamd geen eer aandoet.
Aan goeie bedoelingen zal het niet liggen en hoofdacteurs Idris Elba en Naomie Harris plooien zich dubbel om de intensiteit van hun personages (en de typische Zuid-Afrikaanse tongval) tot hun recht te laten komen. Helaas blijft het bij mooie woorden en ambities.
