La Ventana - Bespreking Cinema

Veel gebeurt er niet in 'La Ventana', de nieuwe film van Carlos Sorìn, maar dat hadden we ook niet verwacht. De Argentijnse cineast lijkt er een punt van te maken om met een minimaal verhaal de innerlijke wereld van zijn personages bloot te leggen, een talent dat hij overigens tot in de puntjes van zijn vingers beheerst. Mocht u zijn 'Bombòn el perro' gezien hebben, dan weet u wat we bedoelen. In 'La Ventana' draait alles om een bedlegerige oude schrijver die zich enkel nog kan/mag uitleven in zijn herinneringen. Die probeert hij in een computer te tikken maar dat valt niet mee. De film als geheel is opgebouwd met snel vervliegende emoties, en toch trekt Sorìn je zijn stille wereld binnen. Het zijn de details die het hem doen bij een film als deze -die doet denken aan Proust en Bergman, maar dan met een aanstekelijk olijk trekje-. Daar zit de hoofdvertolking van Antonio Larreta ook voor veel tussen, die zijn sikkeneurige, sentimentele en zoekende personage met veel verwondering neerzet. 'La Ventana' is als een oase van rust, een film die je bijna het gevoel geeft dat je de wind die over de Argentijnse pampas blaast in je haar kunt voelen. (RN)