The Wrestler - Bespreking Cinema

Aanvankelijk geloof je niet dat deze winnaar van de Gouden Leeuw op het jongste Filmfestival van Venetië een prent van Darren Aronofsky is. De dreunende paranoia van 'Pi' valt nergens te bespeuren, het visueel opgepimpte junkieverdriet van 'Requiem for a Dream' is compleet afwezig en de overdaad aan van alles en nog wat uit 'The Fountain' lijkt gesmolten als sneeuw voor de zon. De protagonist - een worstelaar op leeftijd - wordt in lange takes gevolgd met een handgehouden camera. De groezelige beelden doen denken aan de cinematografie uit het oeuvre van de gebroeders Dardenne. Mickey Rourke speelt zijn personage niet, hij is zijn personage. Goed, het verhaaltje - de man krijgt een hartaanval, zoekt opnieuw contact met zijn dochter en probeert het hart van een ouder wordende stripper te veroveren - is behoorlijk melig. En het klopt dat Rourkes tegenspeelsters Evan Rachel Wood en Marisa Tomei het moeilijker hebben met hun rol dan de Hollywood 'has been' extraordinaire. Maar zelden werd de andere kant van de 'American Dream' zo pijnlijk écht in beeld gezet. Met als strafste metafoor de verschillende intens gefotografeerde worstelwedstrijden. Hoe fake deze kampen ook mogen zijn, de deelnemers gaan ongetwijfeld met échte littekens naar huis.