Films uit de derde wereld hebben de reputatie nogal saai te zijn. Maar dat is een misvatting. Ze zijn vaak traag, maar sommige films zijn zeer boeiend en spannend.
Het Guatemalteekse Ixcanul is bovendien zorgvuldig opgebouwd. Centraal staat het Maya-meisje Maria wiens vader op een koffieplantage aan de voet van een vulkaan werkzaam is. De familie kan er wat de levenskwaliteit betreft op vooruit gaan wanneer het meisje een rijkere man huwt. Maar een kortstondige vrijpartij met een plaatselijke jongen stort de familie in het ongeluk. Het bijgeloof van de arme indianen, hun zwakke kennis van het Spaans en de misbruiken door de rijkere buren en stadsbewoners duwen de familie pas echt in een neerwaartse spiraal. Regisseur Jayro Bustamante slaagt er tijdens de spannende vertelling in om heel wat maatschappijkritische aspecten aan te raken. Zoals de strijd van de Maya-indianen om te overleven in een snel veranderende maatschappij, de uitbuiting van de mensen die ongeschoold zijn, het onbegrip van stadsmensen voor de situatie van de indianen, de situatie van de vrouw binnen de maatschappij enz. Dit alles speelt af in zeer mooie, want kleurrijke locaties die knap gefotografeerd werden.
Het is dus geen toeval dat Ixcanul op de Berlinale een prijs kreeg en op het Film Fest Gent zelfs de hoofdprijs wegkaapte.