Dat Gemma Arterton de hoofdrol speelt in Gemma Bovery van Anne Fontaine zal wel te maken hebben met haar rol van Tamara Drewe in de gelijknamige film van Stephen Frears.
Beide films zijn immers gebaseerd op grafische romans van Posy Simmonds die min of meer parodieën zijn op bekende 19de eeuwse romans, respectievelijk Madame Bovary van Gustave Flaubert en Far from the Madding Crowd van Thomas Hardy. Het grote verschil tussen de films zit hem in de nationaliteit van de makers. Anne Fontaine is een Luxemburgse en Stephen Frears een Brit. Dat zou eigenlijk geen verschil mogen opleveren. Maar toch… Gemma Bovery is frivoler, romantischer en een klein beetje pretentieus, terwijl Tamara Drewe droog-Brits en directer aan voelt. Maar beide films mogen er zijn. Hoewel Gemma Bovery toch wat tegenvalt op het vlak van de casting van de nevenpersonages. Het grote pluspunt is echter Fabrice Luchini die bijna in zijn eentje de tragikomische toon van de film bepaalt én de film een hart geeft. Dat is uiteraard handig want zo komt het gewicht van de film niet meer terecht op Gemma Arterton die onder de regie van een Franstalige cineaste wat minder uit de verf komt.
Misschien had Frears met dezelfde cast en script ook deze film moeten doen, want het valt toch vrij snel op wie de betere regisseur is.
