Sean, verlaten door zijn danceteam in Los Angeles, besluit een nieuw team op te richten voor de grote danswedstrijd genaamd “The Vortex”, dat doorgaat in spektakelstad Las Vegas.
Leugens, bedrog, overtroffen worden, teleurstellingen in de liefde... We zouden bijna kunnen spreken over Shakespeare gedopeerd op R ’n B! De scenario’s van de franchise volgen elkaar op en lijken verschrikkelijk veel op elkaar, het wordt soms zelfs zodanig doorgedreven dat we alles al op voorhand kunnen voorspellen: ruzie in een bar? We doen een battle. Een toeristische wandeling? We doen een battle! Geflirt bij maanlicht? We doen een battle! T-shirt of hemd? We doen een battle! Koffie of thee? Een battle!...
Kortom, u ziet waar het over gaat! Alles is een excuus om één of ander choreografietje op te voeren, visueel wel leuk om te zien maar ze komen niet goed overeen met het armzalige scenario. Net zoals de grote “geïmproviseerde” 10 minuten durende finale, iets waar Cirque du Soleil waarschijnlijk drie maanden op zou zetten.