Was The Three Burials of Melquiades Estrada zijn eerbetoon aan Sam Peckinpah, dan is The Homesman de Eastwood-film van Tommy Lee Jones.
Het sterke, maar enorm gekweld vrouwelijk hoofdpersonage naast een gevoelige macho heeft echo’s van Two Mules for Sister Sara (van Don Siegel), The Beguiled (eveneens van Siegel), Unforgiven, Million Dollar Baby e.a. Maar ook op het vlak van beeldvoering, kader en ritme zit Jones dicht bij Eastwood.
Maar de Eastwood-invloed is niet zo verbazingwekkend wanneer je weet dat Jones en Eastwood al een hele tijd vrienden zijn én ooit samen het scherm deelden (Space Cowboys). De grote verrassing zit hem echter in de onvoorspelbaarheid van het verhaal gebaseerd op het boek van Glendon Swarthout. Je denkt te weten wat er in het hoofd van Mary Bee Cubby of George omgaat, maar dan doen ze dingen die je van hen nooit zou verwachten.
Helaas weet Jones niet goed hoe hij de voorgeschiedenis van de drie krankzinnige vrouwen op een vlotte manier in het verhaal moet integreren. Die hangt nu als losse inserts te bengelen in het eerste half uur van de film.
