Geweldig veel pluspunten kreeg Paranormal Activity 4 eind 2012 niet voor elkaar. Maar wie de behoefte onderdrukte om zich zo snel mogelijk uit de voeten te maken en het kon opbrengen om de eindgeneriek uit te zitten, werd getrakteerd op een extra scène die volledig Spaans gesproken was en zich afspeelde in een winkel met allerlei heksenspullen.
Daar waarschuwde een vrouw de jongens achter de camera “dat dit nog maar het begin was”.
Paranormal Activity: The Marked Ones borduurt daar nu op verder en dat is op zich eigenlijk best een goed idee. Ik begon de blanke voorsteden waar de serie zich tot nu toe afspeelde namelijk beu te worden. In de latino gemeenschap die we hier leren kennen, gaan de mensen (of toch zeker de oudere generatie) op een heel andere manier om met bovennatuurlijk geloof, wat de film op zich al een andere toon geeft.
En wat nog belangrijker is: regisseur Christopher Landon doet tenminste de moeite om niet de trucs en effectjes van zijn voorgangers te herhalen. Daarvoor alleen al verdient hij een bescheiden applaus. Als het hem nu ook al gelukt was om een ontknoping te verzinnen die niet zo uit de bocht gaat, dan had hij zelfs een knuffel kunnen krijgen.
