De catastrofes en het Thais exotisme vermenigvuldigden zich, zodat de tweede film al veel weg had van een (niet onprettige) déjà-vu. In het laatste luik worden de lopende zaken afgehandeld, kwestie van de cirkel rond te maken (een referentie naar de vorige films).
Verrassingen zijn er niet, maar het blijft een vermakelijke en bij momenten hysterische komedie. Hoewel je over het algemeen voelt dat de inspiratie op is. Het is een goede zaak dat de reeks er nu mee stopt.
Een hele reeks extra’s vervolledigen het plaatje en zijn soms echt hilarisch, zoals de auditie waarbij wordt gezocht naar de vervanger van Zach Galifianakis…