Het zegt in wezen veel dat de naam James Hunt bij mij als complete autosportleek geen enkele belletje deed rinkelen terwijl zelfs ik wist wie Niki Lauda is.
De geschiedenis heeft de hele historie die Rush vertelt achterhaald maar dat maakt dit verhaal niet minder fascinerend. Zet alles op een rijtje en je hebt het recept voor een vlammend drama: twee extravagante figuren met radicaal tegenovergestelde karakters, competitie op het scherpst van de snee, gruwelijke ongevallen, onwaarschijnlijke comebacks, en daarbovenop een stevige dosis seks, drugs en (de autosportversie van) rock ’n roll.
Met iemand als Ron Howard aan het roer was het risico reëel dat Rush een onaangenaam zeemzoete bijsmaak zou krijgen maar die neiging houdt de regisseur voor een keer goed onder controle. Misschien was hij ook te veel onder de indruk van de omstandigheden en concentreerde hij zich liever op de ronkende motoren.
